Deze website maakt gebruik van cookies.
Bekijk cookiebeleid.Wanneer een druppel water in een rivier valt, wordt het de rivier. Wanneer iets goed gedaan wordt, wordt het de toekomst (Mirza Asad’allah Ghalib)
Hoe waar is dat. Alles wat je vandaag leert, bepaalt wie je morgen bent. Elke kleine inspanning, hoe bescheiden ook, wordt een wezenlijk onderdeel van wie je voortaan bent.
Denk je dat onze ouders, opvoeders, leerkrachten, mentoren, coaches, leidinggevenden, collega’s, instructional designers, leerfacilitatoren (ook wel “trainers” genoemd) - kortom, al diegenen die leren bij ons op gang brengen - beseffen hoe immens belangrijk elk klein stukje nieuwe leerstof is?
Ik vrees van niet. Kijk maar eens goed om je heen. Hoe sommige ouders hun kinderen opsluiten in de enge muren van hun eigen beperkte wereldbeeld, zonder ramen of perspectief. Of hoe anderen, ogenschijnlijk vrijwillig, hun kinderen overlaten aan de oppervlakkige leersporen van toevallig passerende leeftijdsgenoten, meedeinend op de waan van de dag, wat op dat moment "hot" of "cool" is.
Of hoe kinderen letterlijk verdrinken in een oceaan van anti-waarden: horror, oorlog, uitsluiting, nationalisme en diepgeworteld respectloos gedrag tegenover de mens en haar beschavingen.
Of kijk naar leiders, die zichzelf people managers durven noemen, die systematisch het groeirecht van hun medewerkers afnemen. Terwijl ze nochtans zouden moeten weten dat leren en ontwikkelen een essentiële voorwaarde is voor geluk en menselijke ontplooiing.
Of hoe leerprocessen in organisaties vaak worden gereduceerd tot logistiek: trainers komen binnen, leveren hun leerstof af alsof het een pakketje is, boink, daar is het.
En nu je alles gezien hebt, kun je zelf wel oefenen en tegen dat je groot bent, ben je perfect (vrij naar Julia Donaldson, uit het boek “Zog de draak”).
Begrijpen we eigenlijk wel wat we elkaar aandoen, door leerpaden te sturen in ongezonde richtingen? Of door elkaar het recht op een leerpad helemaal te ontzeggen?
Adem diep in en kijk eens rond. Het is duidelijk dat de menselijke samenleving verre van perfect is. De mate van menselijk begrip en de kwaliteit van onze waarden en beschaving staan in schril contrast met de vele fouten, vergissingen, misverstanden, ongelukken en vormen van wanbeheer die we dagelijks zien. Ergens, op een bepaald punt, is het grondig misgelopen.
Hoor het tromgeroffel en dans de corporate boogie. Onmiskenbaar is HR in veel organisaties een vissenkom geworden met grijze, zuurstofarme vissen, terwijl het een uitgestrekte, open zee zou kunnen zijn. Of zou moeten zijn.
Medewerkers gaan er gebukt onder ontgoocheling, ontkoppeling, bore-outs, burn-outs, en exitbeleid gestuurd door de beruchte bell curve. De prestaties van organisaties worden voortdurend ondermijnd door desinteresse, oppervlakkigheid en doorgespoeld door leiderschap dat denkt in termen van “zolang het duurt terwijl ik er ben – daarna boeit het niet.”
Het is tijd om het roer om te gooien. We moeten levenslang leren herdefiniëren als een fundamenteel mensenrecht. Een recht dat mensen toelaat om een leven te leiden met vervulling en vreugde. Een recht dat leidt tot enthousiasme en performantie. Een recht dat zorgt voor voortdurende persoonlijke groei.
En daarnaast moeten we ook de rol en verantwoordelijkheid herdefiniëren van ouders, leerkrachten, mentoren, coaches, leiders, instructional designers, leerfacilitatoren, van iedereen die leren mogelijk maakt. Levenslang leren is niet alleen een mensenrecht, het is ook de plicht van wie deze rol opneemt om het beste uit dat recht te halen. Altijd. Vandaag, morgen, blijvend.
Want de rivieren van morgen bestaan uit de regendruppels van vandaag.
Want iets wat vandaag goed wordt gedaan, betekent een betere toekomst.
Wil jij als HR-professional, trainer of leidinggevende mee het verschil maken in hoe mensen leren en groeien? HRD Academy biedt je opleidingen die leren duurzaam, inspirerend en doelgericht maken.
Deze website maakt gebruik van cookies.
Bekijk cookiebeleid.