Iris Kahle

Iris Kahle startte haar loopbaan in de jeugdhulpverlening. Daar leerde zij dat complexe problemen nooit op zichzelf staan maar dat achter gedrag een systeem schuilt. En dat er zelden één oplossing is maar altijd meerdere perspectieven waar stemmen en lagen samenkomen. Werken in de complexiteit van gezinssystemen vroeg om meer dan methodes. Het vroeg om oprechte verbinding – met de ander én met zichzelf. Om aanwezig te blijven, ook als het schuurt. Geduld te hebben waar nog geen woorden zijn. En tegelijkertijd het lef om het gesprek aan te gaan als het nodig is om de vinger op de zere plek te leggen.

Juist in die balans – tussen zachtheid en confrontatie, tussen luisteren en spreken – ontstaat de ruimte waarin mensen kunnen groeien. Daar ontdekte zij voor het eerst wat haar werkelijk drijft: ontwikkeling mogelijk maken die raakt aan de kern.

In 2014 maakte zij de overstap naar de gemeente ‘s-Hertogenbosch, op het moment van de grote transitie in het sociaal domein. Het voelde als thuiskomen — terugkeren naar de wijk waar zij is geboren en getogen. Iets kunnen terugdoen voor de gemeenschap waar haar wortels liggen.

Binnen de gemeente ontwikkelde zij zich verder. Zij schoolde zich als trainer, teamcoach en mediator. Niet omdat het moest, maar omdat zij gelooft in vakmanschap als weg naar impact.

De laatste jaren richt zij zich steeds meer op organisatieontwikkeling. Niet als losse taak, maar als een beweging van binnenuit. In de opleiding bij Rudy Vandamme verdiepte zij zich in de wicked skills en volgde zij de train-de-trainer opleiding. Dat traject bracht haar taal, richting en verdieping. De wicked skills hielpen haar woorden te geven aan wat zij in haar werk al lang aanvoelde: dat ontwikkeling nooit eendimensionaal is. Dat het vraagt om denken én voelen, handelen én reflecteren, individu én systeem. In de train-de-trainer leerde zij wat trainen volgens de methodiek van deep evolvement werkelijk betekent; het is meer dan didactiek. Echte verandering vraagt dat je als trainer kennis koppelt aan persoonlijke ontwikkeling. Je moet trainen, faciliteren en coachen in één. Je daagt deelnemers uit om hun mindset te onderzoeken én zich te verbinden met wat zij leren. Zij ontwerpt leertrajecten waarin álles groeit; de deelnemer, de groep, zijzelf, de kennis en het grotere geheel waarin zij werken.

Vandaag de dag ziet zij zichzelf als aanjager van organisatieontwikkeling. Als rolmodel voor gelaagd leren en begeleiden. Naast trainen en coachen ontwerpt en faciliteert zij bijeenkomsten waarin het schuurt én stroomt, zowel intern in de organisatie als met inwoners — bijvoorbeeld in het opzetten van een burgerberaad. Wat haar drijft, is steeds ruimte creëren voor echte gesprekken, die iets in beweging zetten.